Reisverslag 44

Van Ulaanbaatar naar Irkutsk – 1085 km.

De laatste 360 km in Mongolië van Ulaanbaatar naar de Russische grens ging over het beste stuk geasfalteerde weg dat we Mongolië gehad hadden. Op onze overnachtingplaats, 20 km voor de grens, kregen we bezoek van een ondernemend Nederlands koppel met een Jeep en daktent, (www.wijgaanopreis.nl). Ze vroegen in het Duits of ze bij ons konden komen staan en waren verbaasd in het Nederlands een bevestigend antwoord te krijgen. Nergens zijn we zoveel individueel reisenden tegengekomen als op het stuk van Ulaanbaatar naar de grens. Niet alleen fietsend of met campers maar ook een Fransman die joggend onderweg was van Parijs naar Beijing. De grens formaliteiten duurde langer dan verwacht. De campers werden als vrachtwagens behandeld en moesten geröntgend worden. Dit nam niet weg dat de campers ook nog eens persoonlijk gecontroleerd werden. Het duurde ook even voordat we de verplichte W.A. verzekering voor de campers geregeld hadden.
Op weg naar Irkutsk (http://en.wikipedia.org/wiki/Irkutsk) kwam mij alles weer bekend voor want op het platteland (het was niet echt plat) had zich sinds mijn verblijf in 1995 niet veel veranderd. De houten huizen in de dorpen waren nog steeds in dezelfde bouwvallige toestand en de straten nog steeds onverhard.
Dagen lang zitten de mensen nog steeds hun groente en fruit uit het moestuintje te verkopen.
Het was het seizoen voor aardbeien en die werden voor 100 R ( 3,00 Euro) per liter verkocht (ze kunnen ze niet wegen). Het prijsniveau heeft zich wel duidelijk veranderd sinds 1995. We hebben tot nu toe niet veel gezien dat goedkoper is dan in Nederland m.u.v. de diesel die 0,90 Euro per liter kost.
De weg naar Irkutsk was bepaald niet goed maar gaat door een mooi landschap. Langs het Baikal meer is het bergachtig. Jammer genoeg zijn er maar enkele plaatsen waar het mogelijk is om naar het meer te rijden omdat de spoorlijn er langs loopt en onze voertuigen te hoog zijn om onder de bruggen door te komen. In Irkutsk dachten we even dat we links zouden moeten rijden in Rusland. Bijna alle geïmporteerde auto’s, en die rijden er heel veel, hebben het stuur rechts i.p.v. links. Het schijnt iets te maken te hebben met de “grijze” import van zowel de nieuwe als gebruikte auto’s. Het centrum van Irkutsk maakt een goede indruk. Het is schoon en de overheidsgebouwen staan keurig in de verf. Ook op straat zijn vooral de vrouwen volgens de laatste mode gekleed. De hotpants en rokjes zijn er korter en de kleding doorzichtiger dan bij ons. Het zal wel iets te maken hebben met de lange Siberische winter en de korte zomer. Irkutsk wordt ook wel de hoofdstad van Oost Siberië genoemd. Ik sta nu alleen in Irkutsk om Ria, na een verblijf van bijna 3 maanden in Nederland, van het vliegveld af te kunnen halen. De rest van de groep is na de registrering (verplicht binnen 72 uur sinds 2007) vertrokken naar het eiland Olchon in het Baikal meer. Het eiland moet erg mooi zijn en ik had gedacht er ook nog voor 2 dagen met Ria heen te gaan. Maar ik heb gisteren een SMS gekregen dat de wachttijden bij de veerboot minimaal 12 uur zijn.