Door Siberie: van Irkutsk via Krasnajarsk naar Tomsk. 1800 km.
Siberiл heeft ons positief verrast. De steden, het landschap er het weer waren anders dan we ons voorgesteld hadden. Siberiл heeft natuurlijk te kampen met het slechte imago uit de Sovjet tijd, toen de dissidenten naar Siberiл werden verbannen. De steden hebben de laatste 10 jaar een ware metamorfose ondergaan en doen nu niet veel meer onder voor de gemiddelde stad in Europa. Er zit niet veel afwisseling in het golvende landschap maar de bossen en eindeloze graanvelden zijn minder eentonig dan we verwacht hadden. Het weer was wisselvallig maar met een aangename temperatuur, soms was het zelfs erg heet.
De wegen waren echter slechter dan we verwacht hadden. Tussen Tulun en Krasnajarsk was de weg honderden kilometers zeer slecht. Over grote afstanden kon je niet sneller dan 15-20 km per uur rijden. De Siberische spoorwegen maken daardoor waarschijnlijk goede zaken. Onze route volgde tot nu toe de Trans Siberische Spoorlijn en dag en nacht zie en hoor je met korte tussenposen de lange treinen rijden.
Muggen en andere insecten zijn er in grote hoeveelheden. Hierdoor is het vrijwel onmogelijk om s’avonds buiten te zitten. Dit is jammer want de temperatuur is dan nog erg aangenaam. In de meeste landen kan je de muggen weghouden door een vuurtje te stoken, maar in Siberiл trekken de muggen zich daar niets van aan.
Als je met de Camper op weg bent heb je hoofdzakelijk diesel, etenswaren en water nodig. Aan de eerste twee is geen gebrek en de keuze in de supermarkten is tegenwoordig heel goed. Water bezorgen we ons op een bijzondere manier. Doordat de huizen in veel stadswijken en in vrijwel alle dorpen niet over een wateraansluiting beschikken staan er op straat veel waterpompen of waterputten waar we onze tanks op kunnen vullen. Hun nadeel is een voordeel voor ons.
We zijn nu in Novosibirsk om morgen (1 augustus) de zonsverduistering hopelijk goed te kunnen zien.
donderdag 31 juli 2008
Reisverslag 47 - Foto's
De toestand van de wegen in Siberie (1)
De toestand van de wegen in Siberie (2)
Typisch huisje in Siberie.
Slaom langs de halve slagbomen gaat hier niet!
Zo worden nieuwe autos soms opgehaald in Vladivostok en meer dan 6000 km door Siberie vervoerd.
Reisverslag 47 - Foto's
Een mooie wilde bloem gezien door Hartmut.
Krasnajarsk.
Een zedelijk gekleed paard in Krasnajarsk.
Een princes?
Hoe groter de strikken, hoe mooier in Rusland.
Reisverslag 47 - Foto's
Reisverslag 47 - Foto's
Deze dame verkocht lekkere paddestoelen.
Tomsk (1)
Tomsk (2)
Tomsk (3) Promenade langs de rivier.
Kan je ook zo'n hoedje vouwen?
Reisverslag 46
Baikal Meer – het eiland Olchon.
De trip naar het eiland Olchon hebben wij noodgedwongen gemist. Na Ria’s aankomst in Irkutsk bleef er te weinig tijd over door de wachttijden bij de veerboot die onze reisgenoten hadden ervaren. Ze hadden 12 tot 14 uur moeten wachten en het had nog langer kunnen duren als ze niet 500 R (14 Euro) per camper hadden betaald voor de overtocht, die eigenlijk gratis is. Het was een totale chaos bij de boot en toen Jцrn bezwaar maakte tegen het voorkruipen van een paar Russen, werd hem een pistool getoond. Ondanks de problemen om op het eiland te komen, vonden ze achteraf het bezoek de moeite waard en hadden het niet willen missen. Het mooie weer zal er ook wel toe bijgedragen hebben.
Adolf heeft op het eiland een aantal mooie foto’s gemaakt en alle foto’s in dit verslag zijn van hem.
De trip naar het eiland Olchon hebben wij noodgedwongen gemist. Na Ria’s aankomst in Irkutsk bleef er te weinig tijd over door de wachttijden bij de veerboot die onze reisgenoten hadden ervaren. Ze hadden 12 tot 14 uur moeten wachten en het had nog langer kunnen duren als ze niet 500 R (14 Euro) per camper hadden betaald voor de overtocht, die eigenlijk gratis is. Het was een totale chaos bij de boot en toen Jцrn bezwaar maakte tegen het voorkruipen van een paar Russen, werd hem een pistool getoond. Ondanks de problemen om op het eiland te komen, vonden ze achteraf het bezoek de moeite waard en hadden het niet willen missen. Het mooie weer zal er ook wel toe bijgedragen hebben.
Adolf heeft op het eiland een aantal mooie foto’s gemaakt en alle foto’s in dit verslag zijn van hem.
Reisverslag 46 - Foto's
Onze reisgenoten staan mooi in de rij bij de veerboot.
Bij de veerboot was het een totale chaos.
De Schamanen Rots in Chuschir.
De Schamanen Rots bestaat uit twee delen.
Zonsopgang (1)
Reisverslag 46 - Foto's
Zonsopgang (2)
Erg mooi licht, maar Adolf moest er wel vroeg voor uit zijn bed.
donderdag 24 juli 2008
Reisverslag 45
Irkutsk – Baikal Meer – Irkutsk, 550 km.
Ria kwam in Irkutsk aan met de nodige waardevolle zaken. Zoals de nieuwe laptop voor Adolf, broodnodige reservedelen voor de Camper en twee teiltjes. Hiermee is aan de sage van het gestolen en later weer vermiste teiltje een einde gekomen. Maar waarom twee teiltjes? Een reserve voor het geval het weer gestolen wordt? Nee, het teiltje was zo populair bij de vrouwelijke reisgenoten dat ze het soms zelf niet eens kon gebruiken. Dus heeft ze voor haar beste klant ook een teiltje meegebracht. Zoals je op de foto kunt zien heeft Ria er iets op bedacht dat het teiltje de volgende keer niet zo gemakkelijk meer gestolen kan worden.
Op weg naar het Baikal Meer hadden we een, rustig plaatje gevonden aan een landweggetje.
Toen we buiten wat zaten te drinken, kwam er een tractor voorbij gereden die even later stopte. Twee mannen kwamen op ons toe gelopen. De oudere man zei: “Guten Tag” en de jonge man zei: “My name is Iwan”. Zo dachten wij, we hebben twee Russen getroffen waarmee we een praatje kunnen maken. Al snel bleek dat ze hun volledige kennis van Duits en Engels al aan ons getoond hadden en gingen over op gebarentaal. Ze klikte beiden met hun duim en wijsvinger tegen hun keel. Nu hadden ze het geluk dat ik me nog kon herinneren dat Russen hiermee aangeven dat ze een borreltje lusten. Natuurlijk hebben we toen gezamenlijk een wodka gedronken. Even later stopt er weer een man, wat later de vader van Iwan bleek te zijn. Ik dacht die zal ook wel een wodka lusten maar nee hij wilde niets drinken. Hij wilde ons alleen maar het advies geven om in het weiland te gaan staan omdat er nogal veel landbouwvoertuigen behoorlijk slingeren omdat de chauffeurs onder invloed zijn. Zou hij ons misschien voor zijn zoon hebben willen waarschuwen?
Het veel bezongen Baikal Meer was voor ons bepaald geen hoogtepunt. Ok, het is een ( grote) mooie plas water in een heuvelachtig gebied. Maar verder is het met 12 - 14˚C te koud om in te zwemmen en zodra er Russen in de buurt zijn loop je tussen de bergen met vuilnis.
Wij hadden een rustig plaatsje gevonden en hebben er meer van het weer dan van het meer genoten. De wilde bloemen zijn er wel heel bijzonder. Er staan niet alleen veel bloemen maar ook veel soorten. Een paar van de bloemen kan je op de bijgaande foto’s zien.
Bij de eerste overnachting aan het meer werden we om 8,00 uur gewekt door een gebons op de Camper. “Verdomme”, dacht ik welke idioot wekt ons, zo vroeg, op deze manier? “Doe je broek aan, voordat je de door open doet”, riep Ria me nog toe. Ik keek eerst door beide zijramen maar er was niets te zien. Toen ik uitstapte zag ik de boosdoener. Een “Boris Becker” koe stond voor de Camper te grazen en sloeg met zijn staart de vliegen van zijn achterwerk. Maar ze stond zo dicht bij de Camper, dat ze met elke zwaai van de staart ook op de motorkap sloeg.
Ria kwam in Irkutsk aan met de nodige waardevolle zaken. Zoals de nieuwe laptop voor Adolf, broodnodige reservedelen voor de Camper en twee teiltjes. Hiermee is aan de sage van het gestolen en later weer vermiste teiltje een einde gekomen. Maar waarom twee teiltjes? Een reserve voor het geval het weer gestolen wordt? Nee, het teiltje was zo populair bij de vrouwelijke reisgenoten dat ze het soms zelf niet eens kon gebruiken. Dus heeft ze voor haar beste klant ook een teiltje meegebracht. Zoals je op de foto kunt zien heeft Ria er iets op bedacht dat het teiltje de volgende keer niet zo gemakkelijk meer gestolen kan worden.
Op weg naar het Baikal Meer hadden we een, rustig plaatje gevonden aan een landweggetje.
Toen we buiten wat zaten te drinken, kwam er een tractor voorbij gereden die even later stopte. Twee mannen kwamen op ons toe gelopen. De oudere man zei: “Guten Tag” en de jonge man zei: “My name is Iwan”. Zo dachten wij, we hebben twee Russen getroffen waarmee we een praatje kunnen maken. Al snel bleek dat ze hun volledige kennis van Duits en Engels al aan ons getoond hadden en gingen over op gebarentaal. Ze klikte beiden met hun duim en wijsvinger tegen hun keel. Nu hadden ze het geluk dat ik me nog kon herinneren dat Russen hiermee aangeven dat ze een borreltje lusten. Natuurlijk hebben we toen gezamenlijk een wodka gedronken. Even later stopt er weer een man, wat later de vader van Iwan bleek te zijn. Ik dacht die zal ook wel een wodka lusten maar nee hij wilde niets drinken. Hij wilde ons alleen maar het advies geven om in het weiland te gaan staan omdat er nogal veel landbouwvoertuigen behoorlijk slingeren omdat de chauffeurs onder invloed zijn. Zou hij ons misschien voor zijn zoon hebben willen waarschuwen?
Het veel bezongen Baikal Meer was voor ons bepaald geen hoogtepunt. Ok, het is een ( grote) mooie plas water in een heuvelachtig gebied. Maar verder is het met 12 - 14˚C te koud om in te zwemmen en zodra er Russen in de buurt zijn loop je tussen de bergen met vuilnis.
Wij hadden een rustig plaatsje gevonden en hebben er meer van het weer dan van het meer genoten. De wilde bloemen zijn er wel heel bijzonder. Er staan niet alleen veel bloemen maar ook veel soorten. Een paar van de bloemen kan je op de bijgaande foto’s zien.
Bij de eerste overnachting aan het meer werden we om 8,00 uur gewekt door een gebons op de Camper. “Verdomme”, dacht ik welke idioot wekt ons, zo vroeg, op deze manier? “Doe je broek aan, voordat je de door open doet”, riep Ria me nog toe. Ik keek eerst door beide zijramen maar er was niets te zien. Toen ik uitstapte zag ik de boosdoener. Een “Boris Becker” koe stond voor de Camper te grazen en sloeg met zijn staart de vliegen van zijn achterwerk. Maar ze stond zo dicht bij de Camper, dat ze met elke zwaai van de staart ook op de motorkap sloeg.
zaterdag 19 juli 2008
Reisverslag 44
Van Ulaanbaatar naar Irkutsk – 1085 km.
De laatste 360 km in Mongolië van Ulaanbaatar naar de Russische grens ging over het beste stuk geasfalteerde weg dat we Mongolië gehad hadden. Op onze overnachtingplaats, 20 km voor de grens, kregen we bezoek van een ondernemend Nederlands koppel met een Jeep en daktent, (www.wijgaanopreis.nl). Ze vroegen in het Duits of ze bij ons konden komen staan en waren verbaasd in het Nederlands een bevestigend antwoord te krijgen. Nergens zijn we zoveel individueel reisenden tegengekomen als op het stuk van Ulaanbaatar naar de grens. Niet alleen fietsend of met campers maar ook een Fransman die joggend onderweg was van Parijs naar Beijing. De grens formaliteiten duurde langer dan verwacht. De campers werden als vrachtwagens behandeld en moesten geröntgend worden. Dit nam niet weg dat de campers ook nog eens persoonlijk gecontroleerd werden. Het duurde ook even voordat we de verplichte W.A. verzekering voor de campers geregeld hadden.
Op weg naar Irkutsk (http://en.wikipedia.org/wiki/Irkutsk) kwam mij alles weer bekend voor want op het platteland (het was niet echt plat) had zich sinds mijn verblijf in 1995 niet veel veranderd. De houten huizen in de dorpen waren nog steeds in dezelfde bouwvallige toestand en de straten nog steeds onverhard.
Dagen lang zitten de mensen nog steeds hun groente en fruit uit het moestuintje te verkopen.
Het was het seizoen voor aardbeien en die werden voor 100 R ( 3,00 Euro) per liter verkocht (ze kunnen ze niet wegen). Het prijsniveau heeft zich wel duidelijk veranderd sinds 1995. We hebben tot nu toe niet veel gezien dat goedkoper is dan in Nederland m.u.v. de diesel die 0,90 Euro per liter kost.
De weg naar Irkutsk was bepaald niet goed maar gaat door een mooi landschap. Langs het Baikal meer is het bergachtig. Jammer genoeg zijn er maar enkele plaatsen waar het mogelijk is om naar het meer te rijden omdat de spoorlijn er langs loopt en onze voertuigen te hoog zijn om onder de bruggen door te komen. In Irkutsk dachten we even dat we links zouden moeten rijden in Rusland. Bijna alle geïmporteerde auto’s, en die rijden er heel veel, hebben het stuur rechts i.p.v. links. Het schijnt iets te maken te hebben met de “grijze” import van zowel de nieuwe als gebruikte auto’s. Het centrum van Irkutsk maakt een goede indruk. Het is schoon en de overheidsgebouwen staan keurig in de verf. Ook op straat zijn vooral de vrouwen volgens de laatste mode gekleed. De hotpants en rokjes zijn er korter en de kleding doorzichtiger dan bij ons. Het zal wel iets te maken hebben met de lange Siberische winter en de korte zomer. Irkutsk wordt ook wel de hoofdstad van Oost Siberië genoemd. Ik sta nu alleen in Irkutsk om Ria, na een verblijf van bijna 3 maanden in Nederland, van het vliegveld af te kunnen halen. De rest van de groep is na de registrering (verplicht binnen 72 uur sinds 2007) vertrokken naar het eiland Olchon in het Baikal meer. Het eiland moet erg mooi zijn en ik had gedacht er ook nog voor 2 dagen met Ria heen te gaan. Maar ik heb gisteren een SMS gekregen dat de wachttijden bij de veerboot minimaal 12 uur zijn.
De laatste 360 km in Mongolië van Ulaanbaatar naar de Russische grens ging over het beste stuk geasfalteerde weg dat we Mongolië gehad hadden. Op onze overnachtingplaats, 20 km voor de grens, kregen we bezoek van een ondernemend Nederlands koppel met een Jeep en daktent, (www.wijgaanopreis.nl). Ze vroegen in het Duits of ze bij ons konden komen staan en waren verbaasd in het Nederlands een bevestigend antwoord te krijgen. Nergens zijn we zoveel individueel reisenden tegengekomen als op het stuk van Ulaanbaatar naar de grens. Niet alleen fietsend of met campers maar ook een Fransman die joggend onderweg was van Parijs naar Beijing. De grens formaliteiten duurde langer dan verwacht. De campers werden als vrachtwagens behandeld en moesten geröntgend worden. Dit nam niet weg dat de campers ook nog eens persoonlijk gecontroleerd werden. Het duurde ook even voordat we de verplichte W.A. verzekering voor de campers geregeld hadden.
Op weg naar Irkutsk (http://en.wikipedia.org/wiki/Irkutsk) kwam mij alles weer bekend voor want op het platteland (het was niet echt plat) had zich sinds mijn verblijf in 1995 niet veel veranderd. De houten huizen in de dorpen waren nog steeds in dezelfde bouwvallige toestand en de straten nog steeds onverhard.
Dagen lang zitten de mensen nog steeds hun groente en fruit uit het moestuintje te verkopen.
Het was het seizoen voor aardbeien en die werden voor 100 R ( 3,00 Euro) per liter verkocht (ze kunnen ze niet wegen). Het prijsniveau heeft zich wel duidelijk veranderd sinds 1995. We hebben tot nu toe niet veel gezien dat goedkoper is dan in Nederland m.u.v. de diesel die 0,90 Euro per liter kost.
De weg naar Irkutsk was bepaald niet goed maar gaat door een mooi landschap. Langs het Baikal meer is het bergachtig. Jammer genoeg zijn er maar enkele plaatsen waar het mogelijk is om naar het meer te rijden omdat de spoorlijn er langs loopt en onze voertuigen te hoog zijn om onder de bruggen door te komen. In Irkutsk dachten we even dat we links zouden moeten rijden in Rusland. Bijna alle geïmporteerde auto’s, en die rijden er heel veel, hebben het stuur rechts i.p.v. links. Het schijnt iets te maken te hebben met de “grijze” import van zowel de nieuwe als gebruikte auto’s. Het centrum van Irkutsk maakt een goede indruk. Het is schoon en de overheidsgebouwen staan keurig in de verf. Ook op straat zijn vooral de vrouwen volgens de laatste mode gekleed. De hotpants en rokjes zijn er korter en de kleding doorzichtiger dan bij ons. Het zal wel iets te maken hebben met de lange Siberische winter en de korte zomer. Irkutsk wordt ook wel de hoofdstad van Oost Siberië genoemd. Ik sta nu alleen in Irkutsk om Ria, na een verblijf van bijna 3 maanden in Nederland, van het vliegveld af te kunnen halen. De rest van de groep is na de registrering (verplicht binnen 72 uur sinds 2007) vertrokken naar het eiland Olchon in het Baikal meer. Het eiland moet erg mooi zijn en ik had gedacht er ook nog voor 2 dagen met Ria heen te gaan. Maar ik heb gisteren een SMS gekregen dat de wachttijden bij de veerboot minimaal 12 uur zijn.
Reisverslag 44 - Foto's
De laatste overnachtingplaats in Mongolië.
Het meest opvallende is dat er in Rusland meer bomen staan.
De aardbeien verkoopsters.
Ons plaatsje aan het Baikal meer.
Hartmut maakt een nieuwe beugel voor mijn stabilisatorstang aan het Baikal meer.
Reisverslag 44 - Foto's
Hotel Lotus deed de "registratie" voor ons.
Het park tegenover het Angara hotel.
Zoals vele Russische steden heeft ook Irkutsk een "eeuwige" vlam.
Irkutsk - de kleuren doen het goed bij avondlicht.
Irkutsk - detail van kerktoren.
Abonneren op:
Posts (Atom)
