Reisverslag 30

Wanneer we eind deze week uit Pokhara vertrekken, hebben we er bijna 6 weken met de Camper gestaan. In die tijd hebben we twee trekkings gemaakt en zijn we ook nog een paar dagen naar Kathmandu geweest. In dit reisverslag en het volgende staan nog een paar dingen die we in Pokhara ondernomen of beleefd hebben.

World Peace Pagoda.
Ongeveer 300 m boven Pokhara staat op een heuvel langs het Fewa meer een World Peace Pagoda (http://en.wikipedia.org/wiki/peace_pagoda). De Peace Pagoda is gebouwd door Japanse boeddhistische monniken. In 2000 waren er wereldwijd al 80 Peace Pagodas gebouwd. De eerste waren gebouwd als een symbool voor de vrede in Hiroshima en Nagasaki. Als het weer meewerkt, heeft men vanaf de Pagoda ook een mooi uitzicht over de besneeuwde bergtoppen van de Himalaya. De gebruikelijke manier om van Pokhara naar de Pagoda te gaan is om een bootje te nemen naar de overkant van het meer en dan omhoog te klimmen door de dicht beboste heuvel. Je moet werkelijk klimmen omdat het grootste deel van het pad uit traptreden bestaat. Het zou een goede oefening zijn voor de 8 daagse trekking die we de volgende dag zouden beginnen. De laatste boot terug zou om 17 uur gaan en we dachten gemakkelijk op tijd terug te kunnen zijn. Waar we niet op gerekend hadden was dat we een oud baasje toegewezen kregen om ons naar de overkant te peddelen. Voor de overtocht die normaal gesproken amper 20 min. duurt hadden we nu een uur nodig. Op weg naar beneden zat het vinden van Mary’s geocache ook nog tegen en hebben maar snel opgegeven om vooral het bootje niet te missen. Gelukkig stond de oude baas om 17.20 uur nog op ons te wachten om ons met dezelfde snelheid, als op de heenweg, terug te peddelen.


Hilltop Tibetan Buddhist Monastery
Het bezoeken van een Tibetaans klooster en vooral het bijwonen van de gebedsdienst is een belevenis “not to be missed”. In Pokhara zijn twee kloosters en omdat Mary er nog nooit één bezocht had, gingen we naar het “Hilltop Tibetan Buddhist Monastery”.
We hadden de taxichauffeur wel de naam van een ander klooster gegeven, waar ik al eerder was geweest, en hij had natuurlijk gezegd dat hij wist waar het was. Het was al snel duidelijk dat hij de in verkeerde richting reed maar hij bleef volhouden dat hij wist waar het was. Nadat hij een keer of drie naar de weg gevraagd had, stonden we plotseling aan de voet van een heuvel bij de ingangspoort van het “verkeerde” klooster. Het bleek een goed alternatief te zijn en er werd die middag ook een gebedsdienst gehouden. Het is vooral de ontspannen sfeer in deze kloosters die een bezoek aantrekkelijk maakt en men kan meestal ook onbeperkt fotograferen. De jonge monniken (kinderen) speelde rondom de tempel allerlei spelletjes en een aantal bleven gewoon doorgaan nadat men al een paar keer op de gong had geslagen als teken dat de gebedsdienst zou beginnen. Ze kwamen dan ook prompt te laat binnen maar dat scheen allemaal niet te deren. Tijdens de dienst zaten de kleintjes op een bank achter de volwassen monniken en we hebben ze alles zien doen behalve bidden.