Reisverslag 29

Ria vloog 30 april naar huis en onze paspoorten zouden pas ongeveer 10 mei terug zijn uit Duitsland. Dus was er nog gelegenheid om een trekking te maken van ongeveer 8 dagen. De keuze was gevallen op de Jomsom trek tot Muktinath. Voor kenners is het dagprogramma misschien interessant.
Dag 1 met de bus van Pokhara naar Beni en dan te voet naar Galeshor.
Dag 2 Galeshor - Tatopani.
Dag 3 Tatopani - Ghasa.
Dag 4 Ghasa - Larjung.
Dag 5 Larjung - Jomsom.
Dag 6 Jomsom - Kagbeni.
Dag 7 Kagbeni - Muktinath.(3710 m)
Dag 8 Muktinath – Jomsom.
Dag 9 Vlucht van Jomsom naar Pokhara.
In het algemeen was het een mooie trekking maar mijn voorkeur was waarschijnlijk naar een andere trekking uitgegaan als ik geweten had dat er de laatste 5-6 jaar aan een onverharde weg gewerkt werd van Beni naar Muktinath en dat er op zijn laatst vanaf het middaguur een harde wind komt opzetten langs de route. De combinatie van de onverharde weg en de sterke wind betekent dat je behoorlijk wat stof moest happen. Vooral in de eerste helft van de route is er geen alternatief voor het gebruik van de onverharde weg omdat het eeuwenoude oorspronkelijke wandelpad is verdwenen. De mogelijkheid om zich per jeep te laten vervoeren trekt nu ook nog een ander soort toeristen aan. Grote groepen Russen vliegen nu naar Jomsom en laten zich per jeep vervoeren naar Kagbeni en Jomsom om daar hun gebruikelijke feestjes te bouwen met meegebrachte worst en wodka. Ook zagen we een groep mountain bikers dit het rondje Annapurna reden. Wat ik wel het ergst vond is, dat we een motorclub tegen kwamen die op weg waren naar Muktinath. Gelukkig kunnen ze niet over de Thorung La pas (5416 m) anders reden ze beslist ook nog het rondje Annapurna.
De route gaat overigens door een mooi landschap en volgt tot Kagbeni de Kali Gandaki rivier die uit Upper-Mustang komt. Het dal wordt langzaam breder en grote stukken loop je over het rivierbed (ook om de onverharde weg te ontwijken) dat op sommige plaatsen wel 600-800 m breed is. Rondom zijn hoge, met sneeuw bedekte, bergen zoals de Dhaulagiri (8167 m), Nilgiri (6940 m) en Annapurna South (7239 m). Maar jammer genoeg laten ze zich maar zelden zien omdat in deze tijd van het jaar al heel vroeg dikke wolken gevormd worden.
Langs de route staan ook heel wat oude Gompa’s (tempels). We bezochten de 500-600 jaar oude tempels in Larjung en Kagbeni. Dat ze om financiële redenen niet goed onderhouden worden is te begrijpen maar waarom zijn ze ook al 500-600 jaar niet meer van binnen schoongemaakt? Als je er in bent durf je niks aan te raken en als je er uit komt, zou je het liefste direct een douche nemen. Op 5 mei waren we op weg naar Kagbeni en de gids vertelde dat het die dag in Nepal moederdag was en dat iedereen die zijn moeder verloren had, bij voorkeur in Kagbeni, moest gaan bidden op het punt waar de twee rivieren samen komen. Natuurlijk ben ik naar dat punt toegegaan en zag er inderdaad een paar mensen bidden en een handjevol mensen hadden ook de moed zich in het koude water te dompelen. Toen ik tegen de gids zei dat ik aannam dat er meer mensen in Nepal hun moeder hebben verloren zei hij: “nou ja, je kunt ook nog op een paar andere plaatsen in Nepal je moeder herdenken”.
Muktinath is voor zowel Boeddhisten als Hindoes een belangrijk pelgrimsoord (www.muktinath.nl ). Zoals de naam het zegt is het de plaats van verlossing.
Er gaan jaarlijks duizenden pelgrims naar toe uit vooral Nepal en India. De meesten gaan te voet of met de jeep maar er zijn bijna dagelijks ook pelgrims die zich per helikopter laten vervoeren. Op mijn vraag, of het gekozen middel van vervoer een rol speelt in de waarde van de bedevaart of de mate van verlossing, heb ik geen antwoord gekregen. We spraken o.a. met een vriendelijk stel van drie pelgrims uit India. Ze waren al drie maanden onderweg naar Muktinath. Eén was op blote voeten, één had muiltjes aan uit duizend-en-één-nacht en de vrouw droeg aan één voet een slipper en aan de andere een gymschoen die een paar maten te groot was. (zie foto). In Muktinath komen van nature de 5 elementen waaruit, volgens de Hindoes, het leven op aarde is opgebouwd voor, namelijk: aarde, water, vuur, lucht en het heelal. Het water dat uit 108 fonteintjes stroomt en het van nature voorkomende eeuwig vuur zijn twee heel belangrijke dingen in het tempel complex van Muktinath. Om verlost te worden moet je onder alle 108 fonteintjes je hoofd dompelen. Sommige pelgrims zie je ook een fles water vullen uit alle 108 fonteintjes. Dat het water uit één en hetzelfde beekje in een bak stroomt en dan verdeeld wordt over de 108 fonteintjes schijnt niets uit te maken. Het eeuwige vuur is het enige wat je niet mag fotograferen in Muktinath, ofschoon dat toch al wel heel moeilijk zou zijn. Het vuur of te wel het vlammetje bevindt zich in een klein donker gat met gaas er voor. En het ziet er uit als het spaarvlammetje van een petroleumlamp. Aardgas brandt normaal gesproken niet zo. Maar ja, je gelooft het, of je gelooft het niet.
Vluchten van en naar Jomsom zijn heel onbetrouwbaar vanwege de harde wind en de meestal al vroeg laag hangende wolken. Vandaar dat er alleen tussen 6 tot 8 am wordt gevlogen. De gids had beloofd in Muktinath te zullen bidden zodat op 8 mei terug naar Pokhara zouden kunnen vliegen. En inderdaad prompt om half acht vertrokken we uit Jomsom naar Pokhara.