Reisverslag 26

Mary was naar Nepal gekomen om met ons een trekking te maken in de Himalaya. Aangezien ze maar 2 weken vrij kon nemen bleven er maar 9-10 dagen over voor de trek.
We hadden graag naar Jomsom of de Annapurna Base Camp (ABC) gelopen maar voor beiden was het risico te groot dat we niet tijdig terug zouden zijn voor haar vlucht terug naar Nederland. Zekerheidshalve werd dus besloten een 8 daagse trek te maken waarbij we een deel van de Jomsom & ABC routes zouden lopen. Voor de kenners de gelopen etappes waren:

Dag 1 Nayapul – Hile
Dag 2 Hile – Ulleri – Ghorepani
Dag 3 Ghorepani – Poon Hill – Ghorepani – Deurali
Dag 4 Deurali – Banthanti – Tadapani – Ghandruk
Dag 5 Ghandruk – Chhomrong
Dag 6 Chhomrong – Jhinu danda – New Bridge – Landruk
Dag 7 Landruk – Tolka – Deurali – Dhampus
Dag 8 Dhampus - Phedi

Tijdens de trek verbleven we in guest houses, lodges, tea houses en hotels. Verschillende namen voor dezelfde soort eenvoudige accommodatie. Ofschoon tot onze verbazing hadden we enkele keren een warme douche. Vooral Japanners kiezen ervoor om in tenten te verblijven, compleet met eigen keuken, en kamperen dan op een grasveldje bij een lodge.
De eerste dag liepen we een uurtje of twee langs een rivier naar onze eerste overnachtingplaats, het Dipok Guest House in Hile. Hier waren de muren tussen de kamers van karton en had je de indruk dat de mensen in de kamer ernaast, echt bij je in bed lagen. Mary leerde hierdoor haar buurman Jeffrey goed kennen zonder hem ooit gezien te hebben. Toen ze hem s’morgens uit zijn kamer zag komen had ze bijna “good morning Jeffrey “ tegen hem gezegd.
De tweede dag naar Ghorepani zou de zwaarste worden omdat we dan meer dan 3000 treden zouden moeten klimmen volgens de man waar we de trek geboekt hadden. Achteraf bleken dat meer dan 6000 treden te zijn en er zouden nog enkele dagen volgen met heel veel treden.

Vaak moesten we tijdens onze wandeling op de smalle paden snel opzij omdat we een groep muilezels tegen kwamen met allerlei soorten lading voor de dorpen in de omgeving. Één keer toen we een bocht om kwamen hoorden we een behoorlijk geritsel uit de ravijn komen en zagen daar 25 – 30m lager een muilezel die uitgegleden moet zijn en samen met zijn lading naar beneden was gevallen. Zijn baas was er achteraan gegaan en probeerde met veel pijn en moeite het dier weer naar boven te krijgen. Tijdens onze lunchpauze kwamen de karavaan weer voorbij en tot onze verbazing liep de bewuste gevallen muilezel weer vrolijk voorop.

Iedereen heeft zo zijn eigen mening over wat voor uitrusting men zo al nodig heeft voor een trekking in de bergen. Onderweg naar Ghorepani zagen we hiervan wel een extreem voorbeeld, een Aziatische dame met open sleehakken en prachtige witte teen sokken. Zie foto!
In Ghorepani ging om half vijf de wekker af om, om vijf uur te beginnen met het beklimmen van Poon Hill. In het donker met hoofdlampen en dikke winter kleding zijn we naar boven geklommen. Halverwege zagen we al dat het weer niet mee wilde werken om een mooie zonsopgang te zien, maar besloten toch maar om verder te gaan naar de top. Het was de moeite waard en we konden mooie foto’s van de bergen maken. De dame met de sleehakken was tot onze verbazing ook op Poon Hill.
Op weg naar beneden zagen we prachtige rhodendendron bossen op de helling van Poon Hill. Toen we naar boven gingen hadden we die niet gezien omdat het nog donker was of misschien wel vanwege de inspanning om boven te komen.
De volgende avond, in Deurali deelde we het guest house met een groep Japanners, die op reis waren met eigen keuken, Japanse ingrediënten en warm waterzakken. Waarschijnlijk door de hoogte (3100 m) kregen we een zware hagelbui. Het werd koud en het was vechten voor een plekje rond de kachel.

De verkiezingen op 10 april gingen ongemerkt aan ons voorbij. We hadden geen keus, maar men had ons meermaals aangeraden om kort voor en na 10 april in de bergen te zijn. Bij terugkomst hoorde we dat, zoals verwacht, de Maoïstische Partij aan de winnende hand was.

Mary had ook een paar geocache lokaties gevonden op het internet voor Nepal. (Als je niet weet wat geocaching is en het graag will weten, kijk dan op: http://www.geocaching.nl/qanda/faq.php ). Één ervan lag op onze route. Het bleek een waterval te zijn bij New Bridge aan de Modi Kholka (rivier). Het was een virtuele geocache en we hoefde dus niet naar een schat te zoeken. Mary moest een foto van haarzelf laten maken bij de waterval als bewijs dat ze de plaats had gevonden.

In Landruk ontmoette we door stom toeval onze reisgenoten, Adolf en Jitka. Zij liepen een korte versie van onze trekking ofschoon ze aanvankelijk de Royal Trek wilde lopen. Het bleek allemaal veel zwaarder te zijn dan men ze bij het boeken verteld had.

Op 13 april was het Nieuwjaar 2065 in Nepal maar het ging eigenlijk ongemerkt voorbij. We hadden niet de indruk dat men het nodig vindt in Nepal om dit te vieren.

Wij waren erg tevreden over onze gids Purna Kabash. Hij deed niet alleen goed zijn werk maar veel meer. Hij sprak goed engels en begeleide ons de gehele dag, vanaf het moment dat hij ons wekte, zonder daarbij opdringerig te zijn . Hij lette bijvoorbeeld goed op dat wij onze waardevolle spullen niet lieten slingeren etc. Je hoeft alleen maar naar Nepal te vliegen. Vanaf aankomst in Nepal kan Purna alles voor je regelen. Wij kunnen hem zonder enige twijfel aanbevelen. Je kunt hem het beste bereiken via e-mail: purnakabash@yahoo.com.