Reisverslag 24

Vanuit Dehli ging de reis naar Nepal wat een echte uitdaging beloofde te worden.
In Nepal zijn er verkiezingen op 10 april en de Maoisten hebben gezegd dat ze voor maximum chaos zouden zorgen tot die tijd. Volgens de media zijn er regelmatig wegblokkades en als die in de buurt van een grensovergang zijn dan wordt de grens ook tijdelijk gesloten. De Terai, het gebied langs de grens met India, is volgens het Duitse Ministerie van Buitenlandse Zaken hiervan bijzonder betroffen. Soms is er dagenlang geen diesel olie te krijgen en is er ook een tekort aan levensmiddelen.
Om problemen met brandstof te vermijden hebben we er voor gezorgd dat we gezamenlijk voldoende brandstof hebben voor de gehele reis door Nepal. Ook werden wat extra levensmiddelen (o.a. bier!) ingekocht.
Onze voorkeur ging uit naar de grensovergang in Banbasa / Mahendraganer in het uiterste westen van Nepal maar dit betekende dat we meer dan 600 km door de Terai zouden moeten rijden. Voordat we de definitieve keuze van grensovergang maakte belde we nog met het speciale informatienummer van de Duitse Ambassade in Kathmandu. Hieruit bleek dat zover bekend er geen bijzondere problemen met Banbasa waren.
Op 29 maart gingen we zonder problemen de grens over naar Nepal.
Tot aan de grens hadden we in totaal 15400 km gereden waarvan 5900 km in India.
De groep heeft in totaal 4 kleine aanrijdingen gehad in India. Dit is blijkbaar ver beneden het gemiddelde is voor soortgelijke reizen. Dat wij zonder enige schade India hebben verlaten is mede dankzij de bijrijdster, die een belangrijke rol heeft in links verkeer (als het stuur ook links zit) en natuurlijk een dosis geluk.

“No Change” is een uitdrukking die je tot vervelens toe hoort in India als je wat moet betalen. Het excuus geen wisselgeld te hebben is meestal een truc om een paar centen extra te verdienen. Het wordt vooral gebruikt door het personeel bij tolstations en bij het kopen van toegangskaartjes. Op de markt en in winkels wordt de truc minder gebruikt omdat men dan de kans loopt dat je minder koopt of helemaal niets. Bij de laatste betaling van 35 R. in India, voor de weg over de stuwdam, was het antwoord prompt “no change” toen ik de man 4 briefjes van 10 R gaf. Na 6 weken in India was ik de truc zat en trok ik 10 R uit zijn hand met de opmerking dat ik in dat geval maar 30 R betaalde. De omstanders, die er in India altijd zijn, begonnen te lachen. De man zelf glimlachte als een “boer met kiespijn”, voelde diep in zijn zakken en vond wonder boven wonder toch nog 5 R wisselgeld.