Reisverslag 10

Wij hebben in Nederland zo onze “normen” (en “waarden” zou Balkenende zeggen). Eén ervan is dat je geen rommel op straat gooit. Niet iedereen houdt zich er aan en pas op om hier een opmerking over te maken, het zou wel eens je laatste opmerking kunnen zijn.
Nu, wat heeft dit met een reisverslag over India te maken? We hebben een simpel maar mooi voorbeeld meegemaakt waaruit blijkt dat normen die voor ons vanzelfsprekend zijn, in andere landen niet van toepassing zijn, in tegendeel zelfs. Josef, onze reisgenoot, liet zich overhalen door twee jongens om zijn schoenen te laten poetsen. Eerlijk gezegd was het hard nodig en de rest van ons droeg slippers of sandalen. Toen ze klaar waren bleven ze nog wat rondhangen en gaven we ze ieder nog een sinaasappel. Ze begonnen te pellen en gooide de schillen op de grond. Hé, zeiden we, zo doe je dat niet. Raap die schillen eens op ( in India durven we dit wel te zeggen). Ze keken ons aan of we van Mars kwamen, maar raapte de meeste schillen wel weer op. Toen ze weggingen namen ze de schillen mee en keken nog een paar keer om naar die vreemde buitenlanders. Een paar minuten later kwam er een (heilige) koe langs en at de nog overblijvende sinaasappelschillen op. Hij (een heilige koe is dikwijls een hij) ging voor me staan en keek me aan als of hij wilde vragen waar de rest van de schillen was gebleven.

Dit deed met herinneren aan een voorval in Venezuela. Nadat ik in het weekend weer talloze venezulanen blikjes uit hun auto’s had zien gooien, zei ik tegen een venezulaanse collega dat ik me aan dit gedrag ergerde. Waarop hij mij vroeg: “weet je wel hoeveel mensen van het verzamelen van die blikjes moeten leven?”