Kyrkyzstan: van de grens naar het Yssik Köl meer.
Yssik Köl betekent “warm meer”. Deze naam heeft het waarschijnlijk gekregen omdat zelfs bij een hoogte van 1600m het meer ook gedurende de strenge winters niet bevriest. De thermische activiteit en het zoutgehalte zorgen hiervoor. Het meer is meer dan 170km lang en 60km breed en is omgeven door met sneeuw bedekte bergen van tussen de 4000 en 5000m hoog. Wij hadden besloten om, op weg naar Bishkek, een aantal dagen aan de noordkant van het meer door te brengen. Aan die kant zouden er meer mogelijkheden zijn om met de campers direct aan het meer te staan. Na een paar vergeefse pogingen om een mooi plaatsje te vinden, hadden we een mooie plaats aan het meer gevonden waarvan helaas de weg er naar toe problematisch was. We moesten met de campers over een sloot waarvan de diepte wat onderschat was. Met gevolg dat zowel wij als Adolf muurvast kwamen te zitten en eruit gesleept moesten worden. Maar het leek allemaal de moeite waard te zijn geweest tot een paar campers bezoek kregen van een vervelende dronken en agressieve soldaat die een mobiele telefoon en een digitale camera wilde hebben. Toen hij de telefoon niet snel kreeg beweerde hij dat hij de telefoon de volgende dag terug zou brengen. Ha, Ha!
Om 2 uur s’nachts werd er bij Adolf en Jitka op meerdere plaatsen tegelijk op de camper geslagen. Ze zagen drie mannen waarvan er één op dat moment de poten onder de markies wegschopte. Hierop begon Jitka te gillen en dreigde de mannen met een bezem te lijf te gaan.
Hartmut werd door het gegil wakker en waarschuwde Jörn. Ze dachten dat het een overval was en gingen met een stuk hout op het gegil af. Hierop bedaarde de dronken mannen en beweerde militairen te zijn. Kort daarna verscheen er nog een vierde man (ook dronken) die zei dat hij een officier was van de nabij gelegen kazerne. Ze wilde dat we onmiddellijk zouden vertrekken omdat er een schietoefening werd gehouden op het terrein waar we stonden. Nadat het hun duidelijk was gemaakt dat het onmogelijk was in het donker te vertrekken, gingen ze akkoord met 6 uur en even later met 10 uur op voorwaarde dat we naar een ander deel van het terrein zouden verhuizen. Ria en ik hadden van het kabaal niets gehoord en werden door Jörn om 3 uur gewekt met de mededeling dat we moesten verhuizen.
Net voor vertrek ontdekte Adolf dat ze niet alleen zijn markies hadden beschadigd maar ook zijn nummerplaat hadden gestolen. Toen we om 11 uur wegreden was er op het terrein nog niets te bekennen en we hadden nog geen schot gehoord.
Zoals je op de foto’s kunt zien, hebben we 30km verder langs het meer een mooie plaats gevonden waar we 3 dagen hebben genoten van het uitzicht over het meer, de bergen en het heerlijke klimaat.
